Szynszyla zwierzę domowe z Ameryki Południowej
Szynszyle to egzotyczne gryzonie o mięciutkim futerku, które coraz częściej można spotkać w polskich domach. To dość spory gryzoń o miłym usposobieniu. Cechuje się pięknym futrem o srebno - szarym czasami wręcz niebieskawo szarym umaszczeniu. Myślisz o posiadaniu szynszyli? Przedstawimy kilka informacji na ich temat i porad, tak aby czuły się jak najlepiej w domowych warunkach.
Ojczyzną szynszyli jest Ameryka Południowa, a dokładnie górzyste tereny Andów na terenie Chile, Boliwii oraz Argentyny. Dziko żyjące szynszyle, można już spotkać jedynie w określonych partiach gór w północnym Chile, gdzie utworzono dla nich specjalny Rezerwat Narodowy „Las Chinchillas” i podjęto działania, mające na celu odbudowanie wyniszczonej populacji tych gryzoni, jednak w dalszym ciągu jest to gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem.
Szynszyle posiadają bardzo gęste futerko – z jednego pęczka włosowego wyrasta około 50-80 włosów, czyli na 1 cm2 ich skóry przypada około 20 000 włosów, co sprawia że ich futro jest tak wyjątkowo miękkie i delikatne, o które dbają zażywając tzw. kąpieli piaskowych, w specjalnym pyle. Sama szynszyla rzadko uczula i nie wydziela nieprzyjemnego zapachu.
Ze względu na tak gęste futro szynszyla musi przebywać w odpowiedniej temperaturze - za idealną uważa się dla niej 18 stopni C, upały (temperatura powyżej 25 stopni C) są dla niej zagrożeniem zdrowia i życia, należy zapewnić jej wtedy ochłodzenie lub klimatyzację. Nie można narażać jej na przeciągi ani moczyć w wodzie. Nie można jej też wyprowadzać na dwór.
Jest to zwierzę typowo zmierzchowe i godziny jej aktywności przypadają od zmierzchu (godzina 18/19) do wczesnych godzin porannych (godzina 5/6) - więc najwięcej czasu i uwagi powinna otrzymać ona w tych godzinach, tak aby zachować jej naturalny tryb życia - w ciągu dnia szynszyle odpoczywają i śpią, z małymi przerwami na krótkie żerowanie.
Szynszyla potrzebuje dużej i dobrze wyposażonej klatki lub woliery. Minimum dla dwóch osobników to: wysokość 100cm, długość 80 cm oraz głębokość 50 cm - im większa przestrzeń tym lepsza. Dodatkowo szynszyla powinna mieć zapewnione wybiegi - ich ilość i czas należy indywidualnie dopasować do potrzeb danego osobnika, jednak najszczęśliwsza będzie na znanym sobie wybiegu, nie w klatce. Należy pamiętać, żeby taki wybieg był odpowiednio przygotowany przed wypuszczeniem na niego zwierzaka – należy zabezpieczyć kable oraz ciasne zakamarki.
Szynszyla potrzebuje odpowiedniej diety - podstawa to siano i karma w postaci granulatu oraz zioła i gałązki, które pomagają w ścieraniu stale rosnących zębów. Nie wolno jej podawać nic świeżego/surowego, przekąsek i przysmaków dla ludzi, ziarna zbóż, orzechów itp.
Szynszyla to zwierzę stadne, dlatego należy rozważać posiadanie co najmniej dwóch osobników - tej samej płci. Obecnie szynszyle występują w różnych odmianach kolorystycznych n.p. beżowe, białe, czarne, brązowe oraz o różnej strukturze futerka – krótkowłose, długowłose (angory) oraz z kręconym włosem (curly).
Pamiętaj, że opieka nad zwierzęciem zawsze spoczywa zawsze na osobie dorosłej. Można powierzyć część obowiązków związanych z opieką nad szynszylami dziecku, ale to wciąż osoba dorosła jest odpowiedzialny za zwierzę – to przywilej, nie obowiązek.
